نیما ناشناس یه پسر

همزاد و هم دردیم حرفا برا گفتن
همه جشنا غمگین تر از هر زمان

هر چه به پیری نزدیک تر
گویا از مقصد شدیم دورتر

بچگی نان آور خانواده
نگیری سراغ ارثیه پدر

تعطیلات تابستونی نداره حس رهایی
خانواده فریاد سوز نداری

چاره ی نیس جز تحمل ناملایمات
آبدیده شدی هستی مرد میدان

یدک میکشی نسب اجدادی
انتظارات زیاده بعد از خدمت سربازی

عاشقی دچار غالبا ناکامی
حرف بزرگترا دوتا نمیشه فقط فامیلی

دعواهای بی ثمر همیشگی خانوادگی
جای میخوان باشی که از فراری

ضربدر میزنند انتخابت نمیدن اهمیتی
باید بشی دکتر مهندس بیزنس من

آس و پاسی نیس هیچ خیالی
شیک پوشی انگار مایه داری

اگه سینگلی دور ورت خلوت
جوری برخورد انگار خیلیا حذف

گاهی تنهایی نیس انتخابت
سر اجبار و سرکوب خواستها


[[ پشت تم واسه آبادی وطن
بجنگی منم بلدم جنگیدن

غرقیم توی ناامیدی ولی
نمی تونیم این مسیر یه نفره بریم (2) ]]

هر دلیلی باشه جماعت کج فهم
آمادگی دارن بزنند انگ

ورود نکرد دایره پسرای ساده
اتفاقی بود زود کشید کنار

دید خالیه حساب بانکی
نیس بریز بپاش مفتی

دوست زیاده اطراف ت
وقت مشکل میگن مشکل خودت

این روزا سخت تر از انتخابای عقلی
خواستا و وابستگی های قلبیه

پسر حق دادنی نیست گرفتنیه
گاهی رآی سکوت گاهی فریاد نخواستن

میان هیاهوی کاسبان و سود بیشتر
نردبان ترقی از جنس خودت بساز

امین مردمی نیتت خیره
برا خیلیا مثله یه داداشی

برات مهم نبود آثار عمیق چاقو
مهم دختر سالم رسید پیش خانواده

زندگی سخت در گذره پسر
تو قویتر باش نبینی صدمه

هر روزت برنامه دار باشه
بی برنامه پیشاپیش یه بازنده ی

گاهی گروهی نتیجه بهتری
یه دست نداره صدای قوی

[[ پشت تم واسه آبادی وطن
بجنگی منم بلدم جنگیدن

غرقیم توی ناامیدی ولی
نمی تونیم این مسیر یه نفره بریم 2