علی میر نقاشی

چقدر ادم زیاده دورش میگه مثه داداشن باهاش
اما من میدنم میدونی
جلوشون نزن لبخند زیاد
همه لوندیات واسه من بود فراری از من چرا
شدی یه ادمه دیگه
که نمیشناسمش اصلا رسما انگار

خدا نقاشی کشیده
تورو با بهترین قلم
به دل افتادی نمیره
یادت از سرم اصلا
تورو اصراف کردن انکار کردی
بازنده ای جدا کردی منو
از ادم خوب بودن
یادمه چه خوب بودم

کاشکی میشد پرباز کنه
این پرنده پپره ازجا خودش
بره تو اوج اسمون
خودش تنهایی با خودش
این دل کنارته تا ابد به یادته
بگو چجوری عاشق شه
نیستی کنارش حیف

خدا نقاشی کشیده
تورو با بهترین قلم
به دل افتادی نمیره
یادت از سرم اصلا
تورو اصراف کردن انکار کردی
بازنده ای جدا کردی منو
از ادم خوب بودن
یادمه چه خوب بودم