سیروس خراسانی صدای تو

همیشه هر کجا بودم
حضورت رو نشون دادی
اگه من زندگی کردم
واسه اینکه تو جون دادی

همیشه هر کجا بودم
مثل یک تکیه گاه بودی
تو روزای سقوط من
لب اون پرتگاه بودی

صدات تو گوش من میگه
نترسم با منی هر جا
به من نزدیکتر از من ،تو
مثل خونی توی رگهام

من هر جا بی پناه بودم
حضورت جون پناهم بود
توی تاریکی شبهام
چراغ و نور و راهم بود

نشونم دادی خورشید و
تو گفتی صبح نزدیکه
میدونم آخرش خوبه
اگر چه راه باریکه

تو با من راه می‌رفتی
همیشه هر کجا بودم
تو اوج ترسم از دنیا
تو دستای خدا بودم