سپهر تبار طوفان

یه طوفان زده ی گیجم که از ریشه کبودم
تو ساحل نشین آروم منم غرق جنونم
میتونی که بگیری تو دستاتو به سمتم
دلت با من اگر نیست چرا اینجا بمونم
بارون که میشه انگار چیزی رو گم کردم
همه جا پشت تو بودم تو رفتی راهو گم کردم
اگه باز این درد به من نفوذ میکرد
میتونستی ببینی نباشی من میترسم
من با تو خوشم حتی باشه خیالت
چشمام تورو دیدن همش بود سرابت
تو خودم میریزم این دردو یه کم حال تو بهتر شه
چشاتو ببند الان میشه باشم تو خوابت
من بی تو یه باغ پر گلو کشتم
من بی تو رسیدم به اول خودم
من بی تو یه بارون زده ی بی قانونم
من بی تو یه پروانه ی محزونم غمگینم